تا که بودیم نبودیم کسی..

کشت ما را غم بی هم نفسی...

تا که رفتیم همه یار شدند ..

خفته ایم و همه بیدار شدند..

قدر آیینه بدانید چو هست..

نه در آن وقت که افتاد و شکست..

در حیرتم از مرام این مردم پست..

این طایفه زنده کش مرده پرست..

 تا هست به ذلت بکشندش به جفا..

تا رفت به عزت ببرندش سر دست..

آه از آن تیر و از آن روی و کمند..

پیش رویم خنده پشتم پوزخند..

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: